Alwie Kroeze en Esther Hindriksen
Het Zal Oons ’n Zorg Wean

‘Vroeger was niet alles beter, maar wel anders.’

Nedersaksisch leeft en verbindt. Esther en Alwie vragen zich hardop af of Twente nog wel Twente is en blijft de kostbare Nedersaksische taal wel bestaan? Stel je voor dat de jeugd geen dialect meer spreekt en op de zorgboerderijen en instellingen de cliënten zich niet meer kunnen uiten in het dialect. Esther, zelf ervaringsdeskundige als mantelzorger, maakt zich zorgen hoe de mantelzorger het belangrijke werk ook in de toekomst kan blijven doen.

De voorstelling van Esther & Alwie bevat deels eigen ervaringen, is autobiografisch en doorspekt met humor. Zo vragen zij zich bijvoorbeeld af of er ook een rollator is met een TomTom uitrusting? En wat moet je doen als een hulphond hulp zoekt?

Alwie brengt in deze show een ode aan conferenciers Gait oet ‘t Klooster en Fons Platenkamp. In de jaren ‘70/’80 waren zij de streektaal iconen van Overijssel en reisden zij met hun koffer vol humor en anekdotes van zaal naar zaal.

Met een knipoog wordt er stil gestaan bij de vele (Nedersaksische) tradities die het Overijsselse platteland rijk is en maken humor, ontroerende liedjes en fijne gezellige ‘leedkes’ de show compleet.